Τρεις γυναίκες κάθονται στον καναπέ τέτοια ώρα και φοράνε κι οι τρεις άσπρα φορέματα, κοίτα να δεις, ρε παιδί μου, κι οι τρεις άσπρα!
Ήταν ένα κυριακάτικο απόγευμα και με πέντ’ έξι συντρόφους είχαμε οργανώσει μια ιεροτελεστία ακρόασης δύο νέων δίσκων στο σαλόνι του σπιτιού, που μας έφερε κάποιος φίλος από την Αγγλία με αλλαγμένα εξώφυλλα. Ο ένας ήταν το “Πνευματικό εμβατήριο” για τα έπιπλα του Μίκη κι ο άλλος με επιλογές τραπεζιών από τρία αριστουργήματα της Ελληνικής επιπλοποιίας: το “Αλξανδρινός μπουφές” του Παπαδημητρίου σε σχέδιο Αυλωνίτη ακόμα έχω στα μάτια μου τις εικόνες από το “τραπέζι με τις καρέκλες”, το “σύνθεση σε δυο τοίχους” του Αλιφέρη με τους ίδιους δημιουργούς και ο «Ρόμβος» σε σχέδιο Παπαγιάννη με τον αξέχαστο επιπλοποιό Γεωργίου. Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική. Δυο τρεις ήταν δακρυσμένοι. Ήμασταν έτοιμοι να ορμίσουμε στα κρεβάτια με τα χέρια μας. Είχαμε ακούσει δυο φορές τους δίσκους και πηγαίναμε για τρίτη, θα μπορούσαμε να τους ακούμε και μήνες, οπότε η μικρή σχεδιάστρια σηκώνεται σαν να ερχόταν από αλλού, βγάζει τον Ελληνικό δίσκο από ξύλο και βάζει ένα δικό της αμερικάνικο!… Τζαζ στο έπιπλο.
Τζαζ στο έπιπλο
17/07/2017
Πρωτότυπα
6 Comments
xylourgos
Τρεις γυναίκες κάθονται στον καναπέ τέτοια ώρα και φοράνε κι οι τρεις άσπρα φορέματα, κοίτα να δεις, ρε παιδί μου, κι οι τρεις άσπρα!
Ήταν ένα κυριακάτικο απόγευμα και με πέντ’ έξι συντρόφους είχαμε οργανώσει μια ιεροτελεστία ακρόασης δύο νέων δίσκων στο σαλόνι του σπιτιού, που μας έφερε κάποιος φίλος από την Αγγλία με αλλαγμένα εξώφυλλα. Ο ένας ήταν το “Πνευματικό εμβατήριο” για τα έπιπλα του Μίκη κι ο άλλος με επιλογές τραπεζιών από τρία αριστουργήματα της Ελληνικής επιπλοποιίας: το “Αλξανδρινός μπουφές” του Παπαδημητρίου σε σχέδιο Αυλωνίτη ακόμα έχω στα μάτια μου τις εικόνες από το “τραπέζι με τις καρέκλες”, το “σύνθεση σε δυο τοίχους” του Αλιφέρη με τους ίδιους δημιουργούς και ο «Ρόμβος» σε σχέδιο Παπαγιάννη με τον αξέχαστο επιπλοποιό Γεωργίου. Η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική. Δυο τρεις ήταν δακρυσμένοι. Ήμασταν έτοιμοι να ορμίσουμε στα κρεβάτια με τα χέρια μας. Είχαμε ακούσει δυο φορές τους δίσκους και πηγαίναμε για τρίτη, θα μπορούσαμε να τους ακούμε και μήνες, οπότε η μικρή σχεδιάστρια σηκώνεται σαν να ερχόταν από αλλού, βγάζει τον Ελληνικό δίσκο από ξύλο και βάζει ένα δικό της αμερικάνικο!… Τζαζ στο έπιπλο.